 |
| พระประธานภายในอุโบสถ |
ปลายเดือนพฤษภาคม 2554 ได้มีโอกาสไปเยือนนาแห้วอีกครั้งหนึ่งหลังจากไม่ได้ไปเกือบ 3 ปี คราวนี้ไปไกลจนเกือบสุดชายแดน บ้านนาเจริญ เดิมชื่อนาซาก ชื่อบ้านไม่น่าพิศมัยเลยเปลี่ยน ทราบมาว่าบ้านร่มเกล้า (สมรภูมิที่คนไทยไม่เคยลืม) อยู่ต่อไปอีกราว 7 กิโลเมตร .... ตัดสินใจอยู่นานก็เลยไม่ไปเยี่ยมดีกว่า ขากลับออกมาหากไม่คิดอะไรมากเส้นทางดูน่าสนใจพอสมควร ยังคงธรรมชาติอยู่บ้างถึงแม้จะโดนอารยะเข้าไปกล้ำกรายมากว่า 30 ปี
เดินทางไปนาแห้วหลายรอบไม่เคยรู้ว่ามีความน่าสนใจอยู่ไม่น้อย หนึ่งในนั้นคือ อุโบสถไม้สัก เก่าแก่มากน่าจะราวสมัยปลายกรุงสุโขทัย ทราบว่าเดิมในทุกวันพระใหญ่ ชาวบ้านจะมารวมตัวที่วัด ทำบุญ ทำทาน จนเป็นกิจวัตร มาเลือนหายในช่วงต้มยำกุ้งบ้านเรานี่เอง กระเทือนไปหมดทุกคนอยากได้ยินคำเดียว "เงิน" ...เอาหละหมดเรื่องนินทาอดีต อยากให้เห็นวัดและอุโบสถไม้หนึ่งในสามหลัง คือที่บ้านนาพึง บ้านแสงภา(ที่ที่ไปแวะไหว้)แล้วก็ที่ฝั่งลาว(ตรงข้ามบ้านเหมืองแพร่)
